DÜZENLENMEMİŞ
ALANDA KARŞILIKLI
TANIMA YÖNETMELİĞİ
Ticaret Bakanlığından:12.03.2021
tarih ve 31421 sayılı R.G.
BİRİNCİ BÖLÜM
Genel Hükümler
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; Türkiye-Avrupa Birliği Ortaklık
Konseyinin 1/95 sayılı Kararı neticesinde yürürlüğe giren Gümrük Birliği
kapsamında Avrupa Birliği’nde ortak bir düzenlemeye tabi olmayan veya bazı
özellikleri ortak düzenlemelerin kapsamı dışında kalan ürün gruplarının Türkiye
ve Avrupa Birliği piyasasında serbest dolaşımını teminen karşılıklı tanıma
prensibinin uygulanmasına ilişkin usul ve esasları belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, Türkiye-Avrupa Birliği Ortaklık Konseyinin 1/95
sayılı Kararı neticesinde yürürlüğe giren Gümrük Birliği kapsamında olup Avrupa
Birliğinin ortak bir düzenlemesine tabi olmayan veya bazı özellikleri ortak
düzenlemelerin kapsamı dışında kalan ve Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal
olarak piyasada bulundurulan ürünleri kapsar.
(2) Bu Yönetmelik, yetkili kuruluşlar tarafından bir ulusal teknik
kurala dayanarak alınan ve Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak
piyasada bulundurulan ürünlerin doğrudan ya da dolaylı olarak piyasaya
erişiminin kısıtlanması ya da engellenmesine neden olan idari kararları kapsar.
Bir ulusal kurala dayanan ve Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak
piyasada bulundurulan ürünlerin doğrudan ya da dolaylı olarak kısıtlanması ya
da yasaklanmasına neden olan tüm idari işlemler idari karar sayılır.
(3) Bu Yönetmelik;
a) Mahkeme kararlarını, hakem heyetleri ve tahkim kurullarınca
alınmış kararları,
b) Yasadışı örgütler ya da suç örgütleriyle veya ırkçılık,
ayrımcılık ya da yabancı düşmanlığı niteliğindeki suçlarla bağlantılı terim,
sembol veya materyale ilişkin bir suçun soruşturması veya kovuşturması
sırasında alınan yargı kararlarını,
kapsamaz.
(4) Bu Yönetmelik;
a) Kamu alım işlemleri için hazırlanan teknik şartnamelere,
b) Resmi dilin kullanılmasına ilişkin yükümlülüklere,
c) Silahlara ilişkin düzenlemelere,
uygulanmaz.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 5/3/2020 tarihli ve 7223 sayılı Ürün Güvenliği
ve Teknik Düzenlemeler Kanununun 24 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (b)
bendine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak piyasada
bulundurulan ürün: Avrupa Birliği üyesi bir ülkedeki ilgili mevzuata uygun
olarak ya da o ülkede herhangi bir mevzuata tabi olmadan o ülkenin nihai
kullanıcılarına sunulmuş olan ürün veya ürün grubunu,
b) Bakanlık: Ticaret Bakanlığı (Ürün Güvenliği ve Denetimi Genel
Müdürlüğü)’nı,
c) Dağıtıcı: Ürünü, tedarik zincirinde yer alarak piyasada
bulunduran, imalatçı veya ithalatçı dışındaki gerçek veya tüzel kişiyi,
ç) Geri çağırma: Nihai kullanıcının elinde bulunan ürünün iktisadi
işletmeciye geri getirilmesini amaçlayan her türlü önlemi,
d) İktisadi işletmeci: İmalatçı, yetkili temsilci, ithalatçı veya
dağıtıcıyı,
e) İmalatçı: Aşağıda belirtilen gerçek veya tüzel kişiyi;
1) Ürünü imal ederek veya ürünün tasarımını veya imalatını
yaptırarak veya kendi isim veya ticari markası ile piyasada bulunduran gerçek
veya tüzel kişiyi,
2) Türkiye ya da Avrupa Birliği’nde yasal olarak piyasada
bulundurulan bir ürünün, o ülkede geçerli kurallara uygunluğunu etkileyebilecek
şekilde değiştiren gerçek veya tüzel kişiyi,
3) Ürünün veya ürüne eşlik eden belgelerin üzerine ismini, ticari
markasını veya diğer ayırt edici unsurları iliştirerek kendini imalatçı olarak
tanıtan kişiyi,
f) İthalatçı: Ürünü ithal ederek piyasada ilk kez bulunduran
Türkiye’de yerleşik gerçek veya tüzel kişiyi,
g) Meşru kamu yararı gerekçesi: Genel ahlak, kamu düzeni veya kamu
güvenliği; insanların, hayvanların veya bitkilerin sağlığının ve yaşamının
korunması; sanat değeri veya tarihi ya da arkeolojik değer taşıyan ulusal
varlıkların veya sınai ya da ticari mülkiyetin korunması veya diğer bir üstün
kamu yararını,
ğ) Nihai kullanıcı: Bir ürünü ticaret, iş, zanaat ve mesleki
faaliyetler dışında tüketici olarak ya da sanayi veya mesleki faaliyeti için
elinde bulunduran, Türkiye’de yerleşik veya ikamet eden gerçek ya da tüzel
kişiyi,
h) Ön izin süreci: Yetkili kuruluşun, iktisadi işletmecinin
başvurusuna dayanarak ürünün piyasada bulundurulmasından önce resmi izin
vermesine ilişkin idari süreci,
ı) Piyasada bulundurma: Ürünün, ticari faaliyet yoluyla, bedelli
veya bedelsiz olarak dağıtım, tüketim veya kullanım için piyasaya sağlanmasını,
i) Piyasadan çekme: Tedarik zincirindeki ürünün piyasada
bulundurulmasını önlemeyi amaçlayan her türlü tedbiri,
j) Piyasaya erişimin kısıtlanması: Ürünün 5 inci maddenin ikinci
fıkrasının (a) bendinde belirtilen özelliklerinden bir ya da daha fazlasının
değişimini ya da ilave testlerin yapılmasını gerektirecek şekilde, ürünün
piyasada bulunması için öncesinde sağlanması gereken veya piyasada bulunmaya
devam etmesi için sağlanması gereken koşullar konulmasını,
k) Piyasaya erişimin engellenmesi: Ürünlerin piyasada
bulundurulması ya da bulundurulmaya devam edilmesinin yasaklanmasını veya bu
ürünlerin piyasadan çekilmesini veya geri çağrılmasını,
l) Teknik kural: Türkiye-Avrupa Birliği Gümrük Birliği kapsamında
Avrupa Birliğinde ortak bir düzenlemeye tabi olmayan veya bazı özellikleri
ortak düzenlemelerin kapsamı dışında kalan ürünlere ilişkin olarak, bir ürünün
ya da ürün grubunun piyasada bulundurulmasını yasaklayan veya piyasada
bulundurulabilmesi için fiili ya da hukuken uyulması zorunlu olan teknik veya
idari kuralı,
m) Uygunluk değerlendirme kuruluşu: Kalibrasyon, test,
belgelendirme ve muayene dâhil olmak üzere, uygunluk değerlendirme faaliyeti
gerçekleştiren kuruluşu,
n) Yetkili kuruluş: Ürünlere ilişkin ulusal teknik kuralları
hazırlayan, yürüten veya ürünleri denetleyen kamu kuruluşunu,
o) Yetkili temsilci: Ürünün piyasada bulundurulmasını imalatçı
adına yerine getirmek üzere imalatçı tarafından yazılı şekilde görevlendirilen
Türkiye’de yerleşik gerçek veya tüzel kişiyi,
ifade eder.
Ürünlerin serbest dolaşımı ve teknik kurallar
MADDE 5 – (1) Türkiye-Avrupa Birliği Ortaklık Konseyinin 1/95 sayılı
Kararı kapsamında olmak kaydıyla, Türkiye’de veya Avrupa Birliği üyesi bir
ülkede yasal olarak piyasada bulundurulan ürünlerin serbest dolaşımı esastır.
Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak piyasada bulundurulan ürünlerin,
piyasada bulundurulmasına ilişkin önlemler yetkili kuruluşlar tarafından ancak
meşru bir kamu yararı gerekçesiyle ulusal teknik kurala dayanılarak alınır.
(2) Teknik kurallar aşağıdakilerden en az birini belirler:
a) Bir ürünün ya da ürün grubunun satışa sunulacağı ticari ismi,
teknik terimleri, sembolleri, test edilmesi ve test yöntemleri, paketlenmesi,
işaretlenmesi veya etiketlenmesi ile uygunluk değerlendirme işlemlerine ilişkin
koşullar dahil olmak üzere ürünün veya ürün grubunun kalite, performans,
güvenlik veya boyutları gibi taşıması gereken özellikleri.
b) Tüketicinin veya çevrenin korunması amacıyla ürün veya ürün
grubunun tabi tutulduğu ve piyasada bulundurulan ürün veya ürün grubunun
bileşimi, doğası veya piyasada bulundurulmasını önemli ölçüde etkileyebilecek
kullanım, geri dönüşüm, tekrar kullanım veya atık olarak yönetilmesi gibi
ürünün yaşam döngüsünü etkileyen diğer tüm koşulları.
(3) İkinci fıkranın (b) bendi, insanlar ve hayvanlar tarafından
tüketilmesi amaçlanan ürünlerin üretim yöntemleri ve süreçleri ile bahse konu
ürünlerin özelliklerini etkilemesi durumunda diğer ürünlerin üretim yöntemleri
ve süreçlerini de kapsar.
(4) Ön izin işlemleri bu Yönetmelik kapsamında bir ulusal teknik
kural değildir. Ancak ulusal bir teknik kurala dayanan ön iznin reddedilmesine
ilişkin karar, 2 nci maddenin ikinci fıkrasında sayılan diğer nitelikleri
taşıması halinde bu Yönetmeliğin kapsamındaki bir idari karar olarak
değerlendirilir.
İKİNCİ BÖLÜM
Münferit Vakalarda
Karşılıklı Tanıma İlkesinin Uygulanmasına İlişkin Usuller
Karşılıklı tanıma beyanı
MADDE 6 – (1) Avrupa Birliği üyesi bir ülkenin piyasasında bulundurulan veya
bulundurulması hedeflenen bir ürünün veya ürün grubunun Türkiye’de yerleşik
imalatçısı, bu ürünün veya ürün grubunun Türkiye veya bir başka Avrupa Birliği
üyesi ülkenin piyasasında yasal olarak bulundurulduğunu gösteren gönüllü bir
karşılıklı tanıma beyanı düzenleyebilir.
(2) İmalatçı kendisi adına karşılıklı tanıma beyanı düzenlemesi
için yetkili temsilcisini görevlendirebilir.
(3) Karşılıklı tanıma beyanı Ek-1’in birinci ve ikinci
bölümlerinde belirtilen şekilde düzenlenir ve bu bölümlerde belirtilen tüm
bilgileri içerir.
(4) İmalatçı ve bu hususta bir görevlendirmesi olması halinde
yetkili temsilcisi, karşılıklı tanıma beyanında sadece Ek-1’in birinci
bölümünde belirtilen bilgileri doldurabilir. Bu durumda Ek-1’in ikinci
bölümünde belirtilen bilgiler ithalatçı ya da dağıtıcı tarafından doldurulur.
(5) 7 nci maddenin dördüncü fıkrasının (a) bendinde belirtilen
delilleri sunabilmesi kaydıyla, karşılıklı tanıma beyanının tamamı ithalatçı
veya dağıtıcı tarafından da doldurulabilir.
(6) Karşılıklı tanıma beyanı AB resmi dillerinden birinde
hazırlanır. Ürünün piyasada bulundurulacağı Avrupa Birliği üyesi ülkenin
yetkili kuruluşunun talep etmesi halinde, iktisadi işletmeci beyanın
tercümesini yetkili kuruluşun kabul edeceği bir dilde sunar.
(7) Karşılıklı tanıma beyanının tamamında ya da bir kısmında
imzası olan iktisadi işletmeciler tercüme ettikleri bilgilerin doğruluğu da
dahil olmak üzere, sundukları bilginin içeriğinden ve doğruluğundan yasal
olarak sorumludur.
(8) İktisadi işletmeci, karşılıklı tanıma beyanında sunduğu
bilgilerin güncel olmasını sağlar; bilgilerde değişiklik olması halinde, bu
değişiklikleri beyana yansıtarak beyanı yeniden düzenler.
(9) Karşılıklı tanıma beyanı, AB üyesi ülkenin yetkili kuruluşunca
yapılabilecek bir değerlendirmede kullanılmak amacıyla, o ülkenin gereklerine
göre yetkili kuruluşa kağıt ortamında veya elektronik ortamda sağlanabilir ya
da internet üzerinden yayımlanabilir.
(10) İktisadi işletmecilerin karşılıklı tanıma beyanını internet
üzerinden yayımladıkları durumlarda;
a) Karşılıklı tanıma beyanına konu olan ürün grubu veya serisi
kolaylıkla tanımlanabilir olmalıdır.
b) Kullanılan teknik araçlar karşılıklı tanıma beyanını kolay bir
şekilde bulmayı sağlamalı, beyanın mevcut olmasını ve beyana erişim
sağlanabilmesini teminen takip edilebilir olmalıdır.
(11) Karşılıklı tanıma beyanının sunulduğu ürünün aynı zamanda AB
uygunluk beyanına tabi bir ürün olması durumunda, karşılıklı tanıma beyanı AB
uygunluk beyanına eklenebilir.
(12) Türkiye piyasasında bulundurulan veya bulundurulması
hedeflenen bir ürünün veya ürün grubunun AB üyesi ülkede yerleşik imalatçısı,
bu ürünün veya ürün grubunun bir Avrupa Birliği üyesi ülkenin piyasasında yasal
olarak piyasada bulundurulduğunu gösteren gönüllü bir karşılıklı tanıma beyanı
düzenleyebilir. Bu durumda, yetkili kuruluşun talep etmesi halinde karşılıklı
tanıma beyanının Türkçe tercümesi sunulur. Bu maddenin ikinci, üçüncü,
dördüncü, beşinci, yedinci, sekizinci, dokuzuncu, onuncu ve on birinci
fıkralarında yer alan hususlar AB üyesi ülkelerde yerleşik iktisadi işletmeciler
için de geçerlidir.
Ürünlere ilişkin değerlendirme
MADDE 7 – (1) Bir yetkili kuruluş bu Yönetmelik kapsamında bir ürün ya
da ürün grubunun AB üyesi bir ülkede yasal olarak piyasada bulundurulup
bulundurulmadığını ve eğer yasal olarak piyasada bulundurulmuş ise Türkiye’de
uygulanan bir ulusal teknik kuralla korunan meşru kamu yararını yeterli ölçüde
koruyup korumadığını, ilgili ürünün özelliklerini de dikkate alarak
değerlendirmek istediğinde, ilgili iktisadi işletmeci ile ivedilikle irtibata
geçer.
(2) İlgili yetkili kuruluş, değerlendirmeye tabi tutulan ürünler
ve bu ürünlere uygulanabilecek ulusal teknik kurallar veya ön izin süreci
hakkında iktisadi işletmeciye bilgi verir. Yetkili kuruluş ayrıca iktisadi
işletmecinin 6 ncı madde kapsamında sunabileceği karşılıklı tanıma beyanı
hakkında iktisadi işletmeciyi bilgilendirir.
(3) Yetkili kuruluşça birinci fıkra kapsamında değerlendirme
yapılırken, iktisadi işletmecinin ürünü piyasada bulundurmasına izin verilir ve
iktisadi işletmeciye ürünün piyasaya erişimini kısıtlayan ya da engelleyen bir
idari karar iletilmedikçe iktisadi işletmeci ürünlerini piyasada bulundurmaya
devam eder. Bu hüküm değerlendirmenin, bir ön izin süreci kapsamında
gerçekleştirildiği veya 8 inci madde kapsamında yetkili kuruluş tarafından,
değerlendirmeye tabi ürünün piyasada bulunmasının geçici olarak askıya alındığı
durumlarda uygulanmaz.
(4) 6 ncı madde kapsamında karşılıklı tanıma beyanının sunulduğu
durumlarda, birinci fıkrada belirtilen değerlendirmede aşağıdaki hususlar
dikkate alınır:
a) Karşılıklı tanıma beyanı ile yetkili kuruluşun talep etmesi
halinde beyanda yer alan bilgilerin doğruluğunu teyit eden belgeler, yetkili
kuruluş tarafından ürünün AB üyesi bir ülkede yasal olarak piyasada
bulundurulduğunu göstermek için yeterli kabul edilir.
b) Yetkili kuruluş, iktisadi işletmecilerden ürünün AB üyesi bir
üye ülkede yasal olarak piyasada bulundurulduğunu gösteren ilave bir bilgi ya
da belge talep etmez.
(5) Yetkili kuruluşa 6 ncı madde kapsamında bir karşılıklı tanıma
beyanı sunulmazsa birinci fıkra kapsamında yapılan değerlendirmede yetkili
kuruluş, iktisadi işletmecilerden aşağıdaki hususlarda gerekli gördükleri bilgi
ve belgeleri talep edebilir:
a) İlgili ürünün veya ürün grubunun özelliklerine ilişkin bilgi ve
belgeler.
b) Ürünün Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yasal olarak piyasada
bulundurulduğuna dair bilgi ve belgeler.
(6) Yetkili kuruluşun talebini müteakip, ilgili iktisadi
işletmeciye, dördüncü fıkranın (a) bendinde veya beşinci fıkrada belirtilen
bilgi ve belgeleri sunması veya itiraz ya da görüşlerini iletmesi için en az on
beş işgünü süre verilir.
(7) Yetkili kuruluş, iktisadi işletmecinin sunduğu bilgileri teyit
etmek amacıyla iktisadi işletmecinin, ürünün yasal olarak piyasada
bulundurulduğunu beyan ettiği Avrupa Birliği üyesi ülkenin yetkili kuruluşu
veya Ürün İrtibat Noktası ile temasa geçebilir.
(8) Birinci fıkra kapsamında bir değerlendirme gerçekleştirirken,
yetkili kuruluşlar uygunluk değerlendirme kuruluşları tarafından hazırlanan ve
değerlendirme kapsamında iktisadi işletmeciler tarafından sunulan test
raporları ve belgelerin içeriklerini dikkate alır. Yetkili
kuruluşlar, 16/12/2011 tarihli ve 2011/2621 sayılı Bakanlar Kurulu
Kararı ile yürürlüğe konulan Uygunluk Değerlendirme Kuruluşları ve Onaylanmış
Kuruluşlar Yönetmeliğinin 4 üncü maddesinin yedinci fıkrası çerçevesinde ve
uygun bir faaliyet alanı için akredite olmuş, Türkiye’de veya karşılıklılık
ilkesi saklı kalmak kaydıyla, Avrupa Birliği üyesi bir ülkede yerleşik bir
uygunluk değerlendirme kuruluşunca verilmiş belgeleri ve test raporlarını,
kuruluşun yeterliğine ilişkin gerekçelerle reddedemez.
(9) Birinci fıkra kapsamında yapılan değerlendirme neticesinde,
yetkili kuruluş değerlendirdiği ürüne ilişkin bir idari karar aldığında, bu
kararı birinci fıkrada belirtilen iktisadi işletmeciye ivedilikle bildirir.
Yetkili kuruluş aldığı idari kararı Bakanlık aracılığıyla Avrupa Komisyonuna ve
Avrupa Birliği üyesi ülkelere yirmi iş günü içerisinde bildirir.
(10) Dokuzuncu fıkrada belirtilen idari kararda, kararın
gerekçeleri yeterince detaylı olarak ve bu Yönetmeliğin hükümleri ile
karşılıklı tanıma prensibine uygunluğunun değerlendirilmesine imkan verecek
şekilde ortaya konur.
(11) Dokuzuncu fıkra kapsamında alınan idari kararlar aşağıdaki
hususları içerir:
a) İdari kararın dayandığı ulusal teknik kural.
b) İdari kararın dayandığı ulusal teknik kuralın uygulanmasını
gerektiren meşru kamu yararı gerekçeleri.
c) Yetkili kuruluşun ulusal teknik kuralın yürürlüğe girdiği
tarihten itibaren gerçekleşen değişiklikler dâhil olmak üzere, göz önünde
bulundurduğu teknik veya bilimsel deliller.
ç) Varsa, birinci fıkra kapsamında yapılan değerlendirmeye ilişkin
iktisadi işletmeci tarafından öne sürülen iddiaların özeti.
d) İdari kararın istenilen amaca ulaşmak için uygun olduğunu ve
idari kararın o amaca ulaşmak için yeterli olanın ötesine geçmediğini gösteren
deliller.
(12) Dokuzuncu fıkrada belirtilen idari kararda mevzuat
çerçevesinde mümkün olan çözüm ve itiraz yolları ile süreleri belirtilir.
Kararlara karşı Türk mahkemelerinde dava açma hakkı saklıdır.
(13) Dokuzuncu fıkrada belirtilen idari karar, anılan fıkra
kapsamında iktisadi işletmeciye bildirilmeden uygulanamaz.
Ürünün piyasada bulundurulmasının geçici olarak askıya
alınması
MADDE 8 – (1) Yetkili kuruluş 7 nci madde kapsamında yaptığı değerlendirme
devam ederken, ürünün piyasada bulundurulmasını ancak aşağıdaki hallerde askıya
alabilir:
a) Ürün normal ve öngörülebilir makul kullanım koşullarında insan
sağlığı veya güvenliği ya da çevre açısından etkileri kısa vadede ortaya
çıkmayanlar da dahil olmak üzere, yetkili kuruluşun acil müdahalesini
gerektiren ciddi risk taşıyorsa.
b) Ürünün veya ürün grubunun piyasada bulundurulması genel ahlak
ve kamu güvenliği gerekçesiyle genel olarak yasaklanmışsa.
(2) Yetkili kuruluş askıya alma kararını iktisadi işletmeye
doğrudan, Avrupa Komisyonuna ise Bakanlık aracılığıyla derhal bildirir. Birinci
fıkranın (a) bendinde belirtilen hallerde, bildirime ayrıca vakanın anılan
bendin kapsamına girme nedenini gösteren detaylı teknik veya bilimsel gerekçe
de eklenir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Çeşitli ve Son Hükümler
Özel hükümler
MADDE 9 – (1) 7 nci madde kapsamında ürüne ilişkin bir değerlendirme
yapılması ya da 8 inci madde kapsamında ürünün piyasada bulundurulmasının
geçici olarak askıya alınması Genel Ürün Güvenliği Yönetmeliği kapsamında
alınan önlemlerin uygulanmasına engel teşkil etmez.
(2) Bu Yönetmelik, 3/4/2002 tarihli ve 24715 sayılı Resmî
Gazete’de yayımlanan Teknik Mevzuatın ve Standartların Türkiye ile Avrupa
Birliği Arasında Bildirimine Dair Yönetmelik kapsamında taslak mevzuatın
yayımlanmadan önce Avrupa Komisyonuna bildirilmesi yükümlülüğünü ortadan
kaldırmaz.
Ulusal Ürün İrtibat Noktası
MADDE 10 – (1) Bu Yönetmelik hükümleri çerçevesinde Ulusal Ürün İrtibat
Noktası Bakanlıktır.
(2) Bakanlık, internet sayfası aracılığıyla aşağıdaki bilgileri
sunar:
a) Karşılıklı tanıma prensibi ve 7 nci maddede belirtilen
değerlendirme yöntemi dahil olmak üzere bu Yönetmeliğin uygulanmasına ilişkin
bilgileri.
b) Ulusal teknik kuralların uygulanmasının denetiminden sorumlu
birimlerin açık isimleri dahil olmak üzere yetkili kuruluşların iletişim bilgileri.
c) Yetkili kuruluş ile iktisadi işletmeci arasında bir anlaşmazlık
ortaya çıkması halinde kullanılabilecek çözüm ve itiraz yolları.
(3) İkinci fıkrada yer alan bilgilerin yanı sıra, Bakanlık bir
iktisadi işletmecinin veya Avrupa Birliği üyesi bir ülkenin yetkili kuruluşunun
talebi üzerine belirli bir ürün veya ürün grubuna uygulanan ulusal teknik
kuralların ve yürütülen idari süreçlerin elektronik örnekleri, bu kurallara
internet üzerinden erişim sağlama yolları ya da o ürün veya ürün grubunun ön
izin sürecine tabi olup olmadığı gibi bilgileri sağlar.
(4) Bakanlık, üçüncü fıkrada belirtilen talebin kendisine ulaştığı
tarihten itibaren on beş işgünü içinde başvuru sahibine cevap verir.
(5) Yetkili kuruluşlar Bakanlığın talebi üzerine üçüncü fıkrada
belirtilen bilgileri on işgünü içinde Bakanlığa iletirler.
(6) Bakanlık üçüncü fıkrada belirtilen bilgileri ücretsiz sağlar.
Avrupa Komisyonu ve Avrupa Birliği üyesi ülkeler ile
işbirliği
MADDE 11 – (1) Bakanlık karşılıklı tanıma prensibinin uygulanması hususunda
Avrupa Komisyonu ve Avrupa Birliği üyesi ülkelerin ulusal ürün irtibat
noktaları ile karşılıklılık esası gözetilmek kaydıyla işbirliği yapar.
(2) Bakanlık Avrupa Komisyonu tarafından aşağıdaki hususlarda
düzenlenen faaliyetlere katılım sağlar:
a) Karşılıklı tanıma prensibinin uygulanması hususunda bilgi
alışverişi ve iyi uygulamaların paylaşımı.
b) Ürün irtibat noktalarının işleyişinin desteklenmesi ve sınır
ötesi işbirliğinin artırılması.
c) Avrupa Birliği üyesi ülkeler ile personel değişimlerinin ve
yetkili kuruluşlar ve işletmeler için ortak eğitim ve farkındalık yaratma
programları.
(3) Bir iktisadi işletmecinin ürününü Türkiye’de yasal olarak
piyasada bulundurduğunu belirtmesi ve Avrupa Birliği üyesi bir ülkenin yetkili
kuruluşunun bilgi talep etmesi durumunda; Bakanlık, iktisadi işletmeci
tarafından sunulan verilerin ve bilgilerin doğrulanması ile ilişkili olabilecek
bilgileri talep eden yetkili kuruluşa on beş işgünü içinde sağlar.
Karşılıklı tanıma hükmü
MADDE 12 – (1) Yetkili kuruluşlar hazırladıkları ulusal teknik
düzenlemelere, uygulanabilir ve gerekli olan her durumda “Avrupa Birliği üyesi
bir ülkede yasal olarak piyasada bulundurulan ürünlerin bu (düzenleyici işlemin
ismi yazılacak) hükümleri çerçevesinde belirtilen kurallara uygun olduğu
varsayılır. Bu kuralların uygulanması Düzenlenmemiş Alanda Karşılıklı Tanıma
Yönetmeliği hükümlerine tabidir.” şeklinde bir karşılıklı tanıma hükmünü koyar.
Avrupa Birliği mevzuatına uyum
MADDE 13 – (1) Bu Yönetmelik (AT) 764/2008 sayılı Tüzüğü
yürürlükten kaldıran, Başka Bir Üye Devlet’te Yasal Olarak Piyasaya Arz Edilen
Ürünlerin Karşılıklı Tanınması Hakkında 19 Mart 2019 tarihli ve (AB) 2019/515
sayılı Avrupa Parlamentosu ve Konseyi Tüzüğü dikkate alınarak Avrupa Birliği
mevzuatına uyum çerçevesinde hazırlanmıştır.
Yürürlük
MADDE 14 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 15 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Ticaret Bakanı yürütür.
Ek İçin;
https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2021/03/20210312-3-1.pdf
Programa Giriş